معادلات متفاوت نقل وانتقالاتی در فوتبال ایران، انتقال های قرضی با شرایط قطعی!

به گزارش مجله جام جهان، تیم های فوتبال در ایران در شرایطی که همیشه در جابجایی بازیکنان متضرر می شوند، علاقه زیادی هم به تفاوت معادلات جابجایی دارند.

معادلات متفاوت نقل وانتقالاتی در فوتبال ایران، انتقال های قرضی با شرایط قطعی!

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرنگاران، مدت هاست که در فصل نقل و انتقال بازیکنان در فوتبال ایران، اتفاقات عجیب و غریب رخ می دهد. از بازیکنان بی کیفیت خارجی که وارد فوتبال ایران می شدند تا بازیکنان ایرانی که با اتفاقات عجیب و غریب و گاهی با روابط پشت پرده عضو باشگاه های مطرح لیگ برتری می شوند.

فدراسیون فوتبال در تمام این سال ها سعی کرده مقابل برخی اتفاقات عجیب در جابجایی را با قوانینی که گاهی پیروز و گاهی ناپیروز بوده بگیرد، اما همیشه راهی برای ضربه زدن به بدنه فوتبال در جابجایی وجود دارد. علت اصلی آن هم پول بسیار زیادی است که در جابجایی جابه جا می شود و عمدتاً مدیر برنامه ها در این مسئله نقش پررنگی دارند.

به طور مثال از ابتدای این فصل، فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ سعی کردند با ممنوع کردن ورود بازیکنان و مربیان خارجی، مقابل دلالی های ارزی را بگیرند. مسئله ای که پفراینده های بین المللی زیادی را علیه باشگاه های ایرانی و حتی فدراسیون فوتبال باز کرده و همین موضوع فوتبال ایران را در فیفا زبانزد کرده است. فوتبالی که قرارداد می بندد، به تعهداتش عمل نمی کند و در نهایت با رأی فیفا مجبور به پرداخت پول همراه به جریمه می شود.

حالا در شرایطی که باشگاه های ایرانی نمی توانند بازیکن خارجی بگیرند، اما راه های دیگری جایگزین شده تا جابه جایی پول های بزرگ در جابجایی انجام شود. یکی از راه ها افزایش قرارداد بازیکنان در میانه قرارداد جاری است. بسیاری از بازیکنان با وجود اینکه با باشگاه متبوع خود قرارداد داشتند، اما به یک باره درخواست دادند که قراردادشان دو، سه و حتی چهار برابر شود. مسئله ای که در بسیاری از مواقع با موافقت مدیران باشگاه ها نیز روبرو می شود و همین مسئله می تواند در فصل های آینده ضربات جبران ناپذیر دیگری را به پیکره باشگاه ها وارد کند.

این راه فقط یکی از تغییر معادلات در جابجایی فوتبال ایران است. مدتی است که بازیکنان ایرانی راهی فوتبال اروپا می شوند که عمدتاً مقصد آنها لیگ ها و تیم های درجه سه تا درجه پنج است و پس از گذشت مدتی کوتاه از قرارداد، با رقمی سنگین به فوتبال ایران باز می گردند. این شاید یکی از ترفندهای جدیدی است که بازار جابجایی را دچار تحولات مالی سنگین کند که نمونه آن در هیچ کجای جهان دیده نمی شود.

نقل و انتقال بازیکنان در فوتبال جهان، یکسری قوانین قطعی دارد که فیفا دو طرف قرارداد را ملزم به آن می کند و یکسری قوانین هم توافقی میان بازیکن و مربی با کارفرما یا میان دو کارفرما (دو باشگاه برای انتقال قرضی یا قطعی بازیکن یا مربی) است. آن چیزی که این روزها در فوتبال ایران شاهد آن هستیم اتفاقی نادر در فوتبال جهانست؛ به این صورت که بازیکن به صورت قرضی به باشگاه های ایرانی می آید و بابت انتقال او پول رضایتنامه پرداخت می شود.

در پنجره های جابجاییی اخیر فوتبال ایران، بازیکنانی داخلی زیادی بوده اند که قراردادهای بلند مدت با باشگاه های اروپایی امضا کرده ، اما با حضوری کوتاه و شاید حتی بدون انجام مسابقه به ایران بازگشته اند. بازگشت آنها هم همراه با هزینه بسیار بالایی برای باشگاه خواهان است و شاید گاهی چند برابر قرارداد بازیکن، باشگاه های ایرانی پولی را به نام رضایتنامه می دهند تا بازیکن مدنظرشان را به صورت قرضی بگیرند. اگر نام این پول رضایتنامه است، پس انتقال قرضی چه معنایی دارد؟ رضایتنامه مجوزی برای جدایی قطعی بازیکن است و در صورت پرداخت این پول، باشگاه می تواند بازیکن مورد نظرش را به صورت قطعی جذب کند. آیا مسئله پشت پرده ای در پس ماجرا وجود دارد؟

در فوتبال اروپا می بینیم که گرت بیل از رئال مادرید به تاتنهام منتقل می شود، اما این باشگاه انگلیسی و متمول پولی بابت رضایتنامه بیل به رئال مادرید پرداخت نمی کند. فقط توافقی صورت می گیرد که 50 درصد دستمزد بیل توسط تاتنهام پرداخت شود و مابقی پرداختی باید از سوی رئال مادرید صورت بگیرد. در بیشتر مواقع هم انتقال های قرضی به این صورت است که کارفرمای اصلی تمام حقوق بازیکن را پرداخت می کند و بازیکن به باشگاه دیگری می رود که این شکل انتقال هم دلایل خاص خودش را دارد. شاید بازیکنی برای انجام بازی بیشتر، کسب تجربه و شاید به این دلیل که جایی در تفکر سرمربی ندارد به تیمی قرض داده می شود تا دوباره به باشگاه خود برشود یا در صورت بازی کردن و پیدا شدن مشتری، به فروش قطعی برسد.

حالا کدام بازیکنان داخلی ایرانی قابل مقایسه با ابعاد کیفی، ارزشی و حتی تبلیغاتی گرت بیل هستند؟ آیا رئال مادرید وقتی تاتنهام را خواهان ستاره اش می دید، نمی توانست درخواست پول بابت رضایتنامه کند؟ پس چگونه است که حتی نیمی از دستمزد او را پرداخت می کند تا این بازیکن در تاتنهام توپ بزند؟ پس بازیکنان ایرانی تحت چه شرایطی به تیم های درجه چندم اروپایی می فرایند و هنگام بازگشت به فوتبال ایران، قراردادشان قرضی است که بابت این انتقال هم پول رضایتنامه پرداخت می شود و هم به بازیکن دستمزد پرداخت می شود آن هم دستمزدهای میلیاردی که گوش مخاطب از شنیدنش سوت می کشد؟

آیا می توان خوشبین بود که پای برخی مدیر برنامه ها در اینگونه انتقال ها باز نشده است؟ آیا می توان خوشبین بود که این شیوه ای جدید برای رسیدن به پول بیشتر و جابجایی پول های بزرگ نیست؟ چگونه است که باشگاه های ایرانی هم پول رضایتنامه می دهند، هم دستمزد پرداخت می کنند و هم بازیکن را به صورت قرضی می گیرند؟ یعنی بازیکنان ایرانی تبدیل به کیسه هایی شده اند که باشگاه های اروپایی آنها را برای دریافت پول از باشگاه های ایرانی دوخته اند؟ چرا باید بازیکنانی با حداقل کیفیت راهی فوتبال اروپا شوند و بدون کمترین حضور در ترکیب با قیمتی چند برابری به فوتبال ایران برگردند و حتی قراردادشان هم قرضی باشد. به این دلیل که باشگاه های ایرانی مجبور باشند هر سال بابت پول رضایتنامه پولی پرداخت کنند. این سؤال به صورت مشخص مطرح است که چرا معادلات جابجاییی در فوتبال ایران متفاوت است؟

جدیدترین خبرها و تحلیل های ایران و جهان را در کانال تلگرامی خبرنگاران بخوانید. (کلیک کنید)

جدیدترین خبرها و تحلیل های ایران و جهان را در صفحه اینستاگرامی خبرنگاران بخوانید. (کلیک کنید)

منبع: خبرگزاری تسنیم
انتشار: 14 فروردین 1400 بروزرسانی: 14 فروردین 1400 گردآورنده: shahjahanfaroj.ir شناسه مطلب: 1072

به "معادلات متفاوت نقل وانتقالاتی در فوتبال ایران، انتقال های قرضی با شرایط قطعی!" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "معادلات متفاوت نقل وانتقالاتی در فوتبال ایران، انتقال های قرضی با شرایط قطعی!"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید