امروز در فضا: وایکینگ 2 در مریخ فرود آمد
به گزارش مجله جام جهان، وایکینگ 2 نام یکی از فضاپیماهای برنامه وایکینگ ناسا بود که به مریخ فرستاده شد. این فضاپیما در تاریخ 1975 به فضا پرتاب شد و تقریباً یک سال پس از پرتاب وارد مدار مریخ شد. سپس در 3 سپتامبر 1976 در فاصله 6460 کیلومتری از وایکینگ 1 به سلامت بر سطح سیاره سرخ نشست.
همچون وایکینگ 1، عکس های محل فرود اولیه، سطح ناهمواری را نشان می داد و برنامه ریزان مأموریت را بر آن داشت تا مکان دیگری را در اتوپیا پلانیتیا نزدیکی لبه کلاهک یخی و قطبی انتخاب نمایند؛ جایی که احتمال وجود آب و شانس بیشتری برای یافتن نشانه های حیات وجود داشت.
تصویری از محل فرود
عکس های این منطقه مکان صخره ای و مسطح تر از محل وایکینگ 1 را نشان می داد. اتوپیا پلانیتیا دشت بزرگی است و بزرگ ترین حوضه برخوردی مریخ شناخته شده است. میزان زیادی یخ زیرزمینی در سال 2016 در این منطقه یافت شده است.
وایکینگ 2 در جست وجوی حیات
وایکینگ 2 یک آزمایش زیست شناسی انجام داد که هدف آن جست وجوی حیات در مریخ بود. دانشمندان بر این باور بودند که خاک مریخ حاوی واکنش دهنده هایی است که در اثر بمباران فرابنفش خاک ایجاد می گردد و می تواند ویژگی های موجودات زنده را در خاک زمین ایجاد کند.
آزمایش گر این فضاپیما شامل سه زیرسیستم به توضیح زیر بود:
آزمایش انتشار پیرولیتیک (برای سنتز آلی)
آزمایش انتشار نشانه (LR)
آزمایش تبادل گاز
علاوه براین، مستقل از آزمایش های زیست شناسی، وایکینگ 2 یک کروماتوگراف گازی/طیف سنج جرمی داشت که می توانست ترکیب و فراوانی ترکیبات آلی در خاک مریخ را مقدار گیری کند.
نتایج آزمایش غیرعادی و متناقض بود. در حالی که کرماتوگراف و آزمایش تبادل گاز نتایج منفی دادند، باقی سیستم ها نتیجه مثبت دادند.
بسیاری از دانشمندان بر این باورند که این داده ها به علت واکنش های شیمیایی و غیر آلی خاک بوده است. بااین حال، این دیدگاه ممکن است به علت انواع اکتشافات و مطالعات از زمان وایکینگ، ازجمله کشف یخ نزدیک در نزدیکی منطقه فرود وایکینگ، امکان تخریب پرکلرات مواد آلی و تجزیه و تحلیل مجدد داده های کرماتوگراف درحال تغییر باشد.
بعضی از دانشمندان هنوز بر این باورند که نتایج، حاصل از واکنش های زنده بوده است. اما اعلام رسمی در زمان مأموریت این بود که کشف مواد شیمیایی آلی بی نتیجه بود.
منبع: فرارو