بزرگترین جانور پرنده تاریخ با 12 متر طول بال - مجله جام جهان

به گزارش خبرنگاران، فسیل های مورد مطالعه مربوط به یک پتروسور غول پیکر با نام Quetzalcoatlus بوده که طول بال های آن به 40 فوت (اندکی بیش از 12 متر) می رسید. اگرچه این حیوان دارای بال بوده و ما نیز اغلب آن را در کتاب های داستان و فیلم به صورت یک حیوان بزرگ پرنده دیده ایم، اما واقعیت این است که از لحاظ علمی تا همین اواخر هیچ علت محکمی برای توانایی پرواز آن ها وجود نداشت. این ابهام از آنجا ناشی می شد که تا به امروز فسیل های زیادی از این جانور کشف نشده است و تمام تصورات امروزی از همان فسیل کشف شده در تگزاس آمریکا ناشی می گردد.

اینکه چگونه همچین جانور بزرگ الجثه ای می توانسته بدن خود را به آسمان ها ببرد و در آسمان شناور گردد، تا همین اواخر یک معمای پیچیده باقی ماند. بعضی باور داشتند که این جانور همانند خفاش ها خون آشام با استفاده از نوک بال های خود بر روی زمین حرکت می نموده و بعضی دیگر نیز معتقد بودند که این جانور همانند پرندگان امروزی همانند آلباتروس با دویدن خود را در حالت پرواز قرار می داده است. در این میان دانشمندانی نیز بودند که در توانایی این جانور برای پرواز کردن تردید داشتند و اساساً منکر قدرت پرواز آن ها بودند. اما حالا تحقیقات جامع نو ثابت نموده که این جانور غول پیکر قطعاً توانایی پرواز داشته است.

این یافته بخشی از جامع ترین مطالعه روی دایناسور های پتروسور است که تا به امروز اجرا شده است، و یکی از مطالعاتی است که از مجموعه نوی از تحقیقات Quetzalcoatlus منتشر شده به وسیله انجمن دیرینه شناسی مهره داران در 8 دسامبر 2021 به دست آمده است. پتروسار تگزاس از زمانی که در سال 1971 به وسیله داگلاس لاوسون، دانشجوی 22 ساله ای که در آن موقع دانش آموخته زمین شناسی در دانشگاه تگزاس بود، کشف شد، همیشه به عنوان یکی از عناصر هیجان انگیز داستان ها و فیلم های مربوط به دوران دایناسور ها بود و به شدت ظهوری چشمگیر در رسانه ها داشت. با این حال، علم هرگز با این تصویر محبوب از این دایناسور هماهنگ نشد، زیرا نه تنها دلایلی برای توانایی پرواز این جانور وجود نداشت بالکه اساساً هیچ تحقیق علمی جامعی نیز بر روی این فسیل ها صورت نگرفت.

متیو براون، مدیر مجموعه دیرینه شناسی مهره داران دانشگاه تگزاس در آستین گفت: اگر چه Quetzalcoatlus سالهاست که شناخته شده است، اما هرگز یک مطالعه دقیق و جامع بر روی آن صورت نگرفت و این اولین باری است که علم پرده از اسرار آن بر می دارد. در این مطالعه نو، تمام استخوان های تایید شده و مشکوک Quetzalcoatlus، همراه با سایر فسیل های پتروسور ها مورد آنالیز نهاده شد. این آنالیز منجر به شناسایی دو گونه پتروسور نو، از جمله یک گونه نو و کوچکتر Quetzalcoatlus با طول بال های 18 تا 20 فوت شد.

برایان آندرس، که مطالعه Quetzalcoatlus را در مقطع کارشناسی در مدرسه جکسون شروع کرد و اکنون محقق فوق دکتری در دانشگاه شفیلد است، این تجزیه و تحلیل را انجام داد و گونه نو را به افتخار لاوسون Quetzalcoatlus lawsoni نامید. این آنالیز ها نشان داد که تنها 12 استخوان مربوط به گونه بزرگتر است و بقیه فسیل ها که به صد ها فسیل می رسد، مربوط به گونه کوچکتر است. این امر، مواد کافی برای دانشمندان فراهم کرد تا بتوانند یک اسکلت تقریباً کامل از گونه های کوچکتر را بازسازی نمایند و نحوه پرواز و حرکت آن را مطالعه نمایند. سپس با همان بینش نو، گونه بزرگتر نیر مورد آنالیز نهاده شد.

تحقیقات بیومکانیک به وسیله کوین پادیان، استاد بازنشسته دانشگاه کالیفرنیا و سردبیر این مجموعه تحقیقاتی انجام شد. او گفت: پتروسور ها استخوان های سینه ای بزرگ دارند، جایی که ماهیچه های پرواز به آن متصل می شوند، بنابراین شکی نیست که آن ها پرنده های فوق العاده ای بودند. دو گونه Quetzalcoatlus هر دو حدود 70 میلیون سال پیش در این پهنه که در آن موقع جنگلی بود می زیسته اند، اما به گفته توماس لمن، استاد دانشگاه فناوری تگزاس، هر کدام سبک زندگی متفاوتی داشتند.

با آنالیز زمین شناسی منطقه ای که در آن فسیل ها یافت شد، لمن به این نتیجه رسید که کوتزالکواتلوس بزرگتر ممکن است مانند حواصیل های امروزی زندگی نموده باشد و به تنهایی در رودخانه ها و نهر ها به شکار پرداخته باشد، اما گونه های کوچک تر به نظر می رسد که به صورت دسته جمعی در دریاچه ها زندگی می نموده اند چراکه اغلب فسیل های آن ها در گروه های تا 30 عددی یافت شده است. در طول سال ها، محققان و هنرمندان کوتزالکواتلوس را به عنوان یک دایناسور لاشخور تصویر نموده اند، اما لمن می گوید که این جانور غول پیکر از آرواره های بلند و بدون دندان خود فقط برای الک کردن خرچنگ ها، کرم ها و صدف ها از کف رودخانه ها و بستر دریاچه ها استفاده می نموده است.

دارن نایش، دیرینه شناس و متخصص پتروسور ها که با این تحقیق درگیر نبود، می گوید که نتایج ارائه شده در این مطالعه نو، موهبتی برای دانش ما نسبت به پتروسور ها است که می تواند به عنوان سکوی پرشی برای تحقیقات آینده در نظر گرفته گردد. وی می افزاید: قبلاً هرگز اطلاعات دقیقی در خصوص آژدارشید ها (خانواده پتروسور ها که شامل Quetzalcoatlus می گردد) در یک مکان جمع آوری نشده بود، بنابراین این اثر می تواند برای سال ها به عنوان یک راهنمای کامل علمی درنظر گرفته گردد.

منبع: scitechdaily

ترجمه: مصطفی جرفی-خبرنگاران