ساخت بیومواد پلیمری با قابلیت استفاده در ایمپلنت های قلبی با نانومواد آلی - مجله جام جهان

به گزارش خبرنگاران، دکتر هلما وکیلی، دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر، با بیان اینکه این طرح با عنوان بررسی اثر همزمان دو جزء آبدوست و آبگریز روی خون سازگاری پوشش های هیبریدی پلی یورتانی اجرایی شده است، گفت: در این مطالعات با بررسی شیمی سطح پوشش های پلیمری، پیروز به ساخت بیومواد خون سازگار با قابلیت استفاده در ایمپلنت های قلبی-عروقی مانند دریچه های قلبی، استنت های قلبی و بیومواد در تماس با قلب و عروق شدیم.

وی با تاکید بر اینکه فلزات به علت داشتن خواص مکانیکی مناسب، می توانند به عنوان بیومواد در کاربردهای قلبی- عروقی مورد استفاده قرار گیرند، خاطر نشان کرد: اما متاسفانه در اغلب استنت های فلزی بدون پوشش، ایجاد لخته و ضخیم شدن دیواره عروق گزارش شده است و پوشش دهی فلزات می تواند خواص سطحی آنها را تا حد قابل توجهی بهبود بخشد و پلیمرهای خون سازگار می توانند به عنوان پوشش بیومواد استفاده شده و مانع جذب پروتئین و تشکیل لخته شوند.

وکیلی با بیان این که در میان پلیمرها، پلی یورتان ها به دلیل خواص مکانیکی عالی و چسبندگی مناسب هستند، یادآور شد: در این پژوهش با تغییر شیمی سطح پلی یورتان، میزان زیست سازگاری و خون سازگاری آن به شدت افزایش یافت، چرا که در این پروژه استفاده از اجزای آبدوست و آبگریز سبب تغییر ویژگی های سطحی پلی-یورتان و ایجاد یک سطح منحصر به فرد شده و موجبات ارتقای مرزهای دانش را در زمینه ساخت بیوپلیمرهای زیست سازگار و خون سازگار فراهم می کند. به عبارت دیگر حضور نانو مواد آلی- معدنی POSS به همراه پلیمر آبدوست پلی اتیلن گلایکول میزان زیست سازگاری را از 45درصد به 150 درصد رسانده و سبب افزایش قابل توجه حیات سلول ها و رشد و تکثیر آنها می شود.

این دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر اضافه نمود: از طرف دیگر، میزان تخریب گلبول های قرمز خون از 2.5درصد به صفر می رسد و میزان پلاکت های چسبیده به سطح و جذب پروتئین فیبرینوژن روی سطح که از عوامل اصلی تشکیل لخته هستند نیز به شدت کاهش می یابد. به گونه ای که طبق نتایج به دست آمده، پلیمرهای ساخته شده پتانسیل بالایی در زمینه کاربردهای قلبی- عروقی دارند.

وی با بیان اینکه پلیمر سنتز شده با این فرمولاسیون خاص برای اولین بار توسط این تیم تحقیقاتی ساخته شده است، اظهار کرد: پلیمرهای ساخته شده در وسایل در تماس با خون، مانند کتترها، استنت ها، پیوندهای عروقی، دریچه های قلبی و غشاهای اکسیژن رسانی قابل استفاده هستند.

وکیلی با بیان اینکه فاز مطالعاتی، آزمایشگاهی و شبیه سازی دینامیک مولکولی این طرح پنج سال به طول انجامید، گفت: در نتیجه این پژوهش نشان داده شد ترکیب استراتژی های ضدانعقاد در یک ماده و حضور همزمان اجزای آبدوست و آبگریز نسبت به حالتی که هر کدام از این اجزا به تنهایی حضور دارند، می تواند سبب ایجاد یک سطح خون-سازگار و مقاوم به لخته شود که موجب نجات جان هزاران بیمار خواهد شد.

بر اساس اعلام دانشگاه امیرکبیر، این طرح در قالب تز دکتری به راهنمایی دکتر محسن محسنی از دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر و دکتر حسین قنبری از دانشکده فناوری های نوین پزشکی دانشگاه تهران و تحت مشاوره دکتر حسام مکی و دکتر حسین یحیایی از دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر انجام شد. قسمتی از پژوهش نیز در دوره فرصت تحقیقاتی دکتر وکیلی در کشور اسپانیا اجرا شده است.