تور برزیل ارزان: پنیر پراتو ؛ سوغات دانمارکی های مهاجر برای برزیلی ها - مجله جام جهان

با تور برزیل ارزان از کشور زیبای فوتبالیست ها دیدن کنید و شهرهای زیبای ریو و برازیلیا را ببینید.

ویژگی های پنیر پراتوی برزیلی چیست؟

نام پراتو به معنی بشقاب مانند یا بشقابی را به خاطر سختی جا افتادن نام های تایبو و فینبو در بازار انتخاب کردند. به همین علت تصمیم گرفتند تا نام این پنیر را از روی شکل ظاهری اش انتخاب نمایند و به زبان پرتغالی آنرا کیخو پراتو (Queijo Prato) می گویند. البته انواع آن به اسامی دیگری مثل پراتو لانشه (Prato Lanche)، لانچینو (Lanchinho)، کُوبُوکُو (Cobocó)، اِستِپه (Estepe)، بُولا (Bola) و ِبیبی لانشه (Baby Lanche) هم شناخته می گردد.

این پنیر از جمله پنیرهای بدون لاکتوز و با مقدار نمک پایین است. رنگ زرد آن را از میوه آناتو (Annatto) گرفته اند. در تهیه آن از شیر پرچرب و پاستوریزه گاو، نمک، مخمر، کلسیم کلراید، منعقد نماینده، آنزیم لاکتوز و رنگ طبیعی آناتو (قرمز نارنجی فام) استفاده می گردد.

پنیر پراتو به لحاظ سبک و سیاق چیزی مشابه پنیر گوداست، نیمه پخته و فشرده، بافت آن نرم و لایه بیرونی اش نازک است و داخلش حفره های بسیاری دارد. طعم پراتو ملایم است و محتوی نمک و قند بسیار کمی است.

پنیر پراتو که پنیری نیمه پخته، روغنی، با رایحه قوی و نرم است، در اصل نتیجه تغییراتی است که در دو پنیر دانمارکی به نام تایبُو (Tybo) و پنیر دانمارکی فینبُو (Fynbo) اتفاق افتاده است. پنیرهای دانمارکی یاد شده گرد بودند، تقریبا شش کیلو وزن داشته و با شیر پر چرب درست می شدند.

پنیر پراتو زرد رنگ و دارای بافتی نرم است که برای استفاده در فوندو مناسب است.

پنج نوع مختلف پراتو

پراتو پنیر بسیار محبوب و پرفروشی در برزیل است. عمده استفاده از آن هم در اسنک ها و ساندویچ هاست و پنج نوع مختلف دارد که بر اساس مدت زمان لازم برای جا افتادن، شکل و وزنشان متفاوت هستند.

برای تهیه پراتو به طور کلی شیر گاو پرچرب را نیم پز می نمایند، بعد از اضافه کردن مایه پنیر و دلمه بستن، دلمه ها را تحت فشار قرار می دهند و پنیر را برای جا افتادن به مدت 18 تا 60 روز در محیط مخصوصی نگهداری می نمایند. به علاوه، ممکن است بسته به فصل سال پنیر را سفت تر یا نرم تر دست نمایند؛ مثلا برای تابستان طوری پنیر می زنند که دلمه ها سفت تر باشد و در نتیجه پنیر نهایی هم محکمتر از آب دربیاید تا در برابر گرمای هوا مقاوم تر باشد.

انواع پراتوها از این قرار است:

• مینی لانشه نوعی است که زمان جا افتادنش از همه کمتر است و ظرف مدت 18 روز انجام می گردد. معمولا حدود 400 گرم وزن دارد و به شکل مستطیلی است.
• لانشه هم مستطیلی شکل است، اما بین 800 الی 1000 گرم وزن دارد و مدت زمان جا افتادنش 21 روز است.
• کُوبُوکُو نوعی است که بیشتر از همه فراوری می گردد. شکلی استوانه ای مانند داشته و مدت زمان جا افتادنش 21 روز می باشد. وزن این نوع پنیر پراتو، از 200 الی 1000 گرم متغیر است.
• اِستِپه هم به شکل مربع است و احتیاج به 60 روز زمان برای جا افتادن دارد. به علاوه از نظر وزنی هم بیشترین وزن را دارد، دستکم 6 کیلو.
• خود پراتو را هم به صورت قالب های مستطیلی می سازند و 45 روز برای جا افتادن احتیاجمند زمان است.

بیشتر فراورینمایندگان انواع پنیرهای پراتو، پنیرشان را تا جای ممکن به محض آماده شدن به فروش می رسانند. زیرا این پنیر برخلاف نمونه هایی مثل پارمجانو یا پارمزان یا گودای هلندی، به مرور زمان طعم قوی تری پیدا نمی کند. در نتیجه فراورینماینده ها هم اقدام به نگهداری آن برای جا افتادن نمی نمایند و اگر ضرورت ایجاب کند، آن را در دمای پایین نگهداری می نمایند.

توپک پنیری برزیلی از غذاهای معروف این کشور است که با پنیر پراتو هم درست می گردد.

کاربرد پراتو در آشپزی

پراتو انتخابی عالی برای استفاده در غذاهای بچه ها یا اسنک هایی است که برای روز تعطیل یا عصرهنگام، در مهمانی و دورهمی های محبت آمیز و خانوادگی تدارک می بینید. از جمله غذاهایی که پراتو در تهیه آن کاربرد دارد، انواع پِنینی ایتالیایی (Panini) است. ساندویچ هم گزینه خوبی برای استفاده از این پنیر برزیلی است، بخصوص ساندویچ سرد به همراه محصولات گوشتی. مقداری پراتو در سالاد و غذاهایی نظیر پیتزا و لازانیا طعم خوبی را در خاطره ها باقی می گذارد.

نگهداری پراتو

پنیر پراتوی برزیلی در ایران هم فراوری می گردد. برای نگهداری آن می توانید پراتوی وکیوم شده را به مدت سه ماه در یخچال (دمای چهار تا هشت درجه سانتی گراد) قرار بدهید. اگر پوشش پراتو را باز کردید، این پنیر به مدت یک هفته در یخچال با شرایط دمایی مشابه قابل نگهداری است.